วันเสาร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2555

ไปหาแย้ หายากอยู่เด้อ



วันนี้นั่งเล่นเน็ทจนเพลินไปเจออาหารบ้านเกิดเลยเอารูปมาฝากกัน





บางคนอาจบอกว่ากินเข้าไปได้ยังไงเนี่ย
แต่ที่เห็นในภาพเนี่ยผมเคยกินมาแล้วคร้าบบบ
  คิดถึงตา  คิดถึงยาย คิดถึงบรรยากาศในวัยเด็กของผมเหลือเกิน
ไปดูกันเลยดีกว่าคับว่ามีหยังอีกแน่ 


ฟักมันก่อนสักคราว

เห็นแล้วงึดคนไปหา พุ้นอยู่ในดอนพุ้นน่ะ 

  

เห็ดตัวนี้บ้านผมเรียกว่าเห็ดละโงกคับ  อร่อยมาก หากินยากด้วย เวลาถึงหน้าเห็ดตัวนี้ออกเมื่อไหร่ต้องไปเก็บตั้งแต่ตี 4 ตี5 เพราะคนอื่นเค้าก็ไปเก็บเหมือนกัน  มันมีน้อย


อันนี้เรียกว่าเห็ดปลวก  อร่อยดีเหมือนกัน  ทำได้หลายอย่าง ทั้งแกง  ทั้งผัด  ไม่ได้กินมาหลายปีแล้ว  ตอนเด็กๆชอบไปเก็บกับแม่  สนุกดี  หายากเหมือนกัน  แพงด้วย เคยไปเจอที่ตลาด โลหนึ่ง 200 กว่าบาทแหนะ
คราวนี้มาดูผลไม้ป่าบ้านผมดีกว่า


อันนี้มีชื่อว่าบักผีผ่วน ไม่อร่อยหรอกแต่ตอนเข้าป่าก็จะหาอะไรรองท้องไปพลางๆ ก่อน ตอนสุกแล้วลูกมันจะสีแดงเปรี้ยวๆหวานๆ  ตอนดิบๆก็เอามาตำเป็นของกินเล่นเหมือนส้มตำได้


ส่วนต้นนี้เรียกว่าบักเล็บแมว เนื่องจากต้นมันมีหนามเล็กๆคล้ายกับเล็บแมวนั่นเอง  จะออกผลตอนช่วงหน้าร้อนหรือช่วงฤดูเกี่ยวข้าวนั่นเอง  ผลสุกจะเป็นสีดำสนิท ถ้าต้นไหนหวานก็จะแซบ 


ตามจิงอาหารถิ่นของผมในความทรงจำวัยเด็กยังมีอีกหลาย

คอยติดตามเอา เดี๋ยวหาแนวมาเว็าสู่ฟัง

คนอีสาน บ้านเดี่ยวกัน
"คนอีสาน บ้านเดียวกัน"


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น